Zeezeiler Henk de Velde voer zes keer rond de wereld. Voor wie een indruk wil krijgen en een stuk met hem mee wil reizen, is zijn boek De zee, mijn leven een aanrader. Henk beschrijft uitvoerig zijn zeilavonturen. En wat voor effect zijn reizen hebben op zijn persoonlijke leven. 

Hoe het begon

De zee, mijn leven koos ik uit een reeks boeken die Henk schreef als voorbereiding op mijn interview met hem over vrijheid. Henk vertelt over zijn jongensdroom om kapitein te willen worden. Dat lukt hem ook. In het begin is hij een jaar lang (!) zeeziek. Dat kan dus de beste overkomen. Die ervaring had ik idem dito de eerste keer op het water met windkracht 8.

Zijn eerste lange reis

Hij vertelt over zijn eerste lange zeilreis (1978 tot 1985) op het schip Orawa met zijn ex-vrouw Gini. Ze nemen beiden ontslag. Geld verdienen doen ze onderweg. Hoe of waar, daar maken ze zich geen zorgen over. Henk wordt een keer ernstig ziek en valt vele kilo’s af. Gini spreekt over dertig lange afschuwelijke dagen die emotioneel gezien voor haar een hel zijn geweest. Ze bezoeken Paaseiland, waar hun zoon Stefan wordt geboren. Maar op 28 maart 1985 vertrekt de Orawa uit Kaapstad, zonder Gini en zonder Stefan. Henk gaat alleen verder en hij beseft dat zonder Gini deze reis onmogelijk was geweest.

Andere zeilavonturen

Veel foto’s ondersteunen de zeilavonturen van Henk. De zoektocht naar sponsoren en de wereldreizen behoren tot zijn werk. Je leest Henks mijmeringen over het maken van eigen keuzes en het volgen van je hart.

Je schept je eigen wereld. Natuurlijk zijn daarbij omstandigheden die je dwingen om keuzes te maken. Maar ook daarna blijft je eigen keuze bepalend. Luister naar je innerlijke stem. Volg je hart. – uit De zee, mijn leven

In de krater van St. Paul

Moeilijke momenten

Windstil is geen mooi weer voor een zeiler. Henk schrijft:

Wind, kom terug! Ik wil naar huis. Naar Stefan, naar Nederland, naar mijn vrienden. Los van de gedachten in mijn hoofd. De warboel, het gepeins. Want dat doe je op den duur: peinzen, dag in dag uit. Toch moet ik positief blijven. – uit De zee, mijn leven

Vervolgens noemt hij een aantal zeelieden op die onderweg zelfmoord pleegden. De zeilwereld op dat niveau is een niet te onderschatten wereld.

Vrij op zee

Er volgen nog meer moeilijke momenten. Toch gaat Henk door. Hij staat 100% achter zijn keuzes. Tijdens zijn C1000-reis omschrijft hij wat hem beweegt.

Ik maak een reis als deze om twee redenen. Ten eerste natuurlijk om het record dat ik najaag. Ten tweede, vanwege mijzelf. Je komt op een reis als deze jezelf keihard tegen. Je goede en je zwakke kanten. Het beste is de wal te vergeten en even helemaal jezelf te worden. Ik voel me vrij op zee. Vrij van de dagelijkse rompslomp. – uit De zee, mijn leven

Een krijger onderweg naar huis

In het laatste hoofdstuk lees je over Henks voornemen om te vertrekken uit Nederland en nooit meer terug te komen. Hij gaat weg maar komt wél terug. Henk mist Stefan en hij mist zijn moeder. Sindsdien vertoeft hij naar volle tevredenheid in Nederland. Hij zeilt nog steeds. Weliswaar maakt hij minder verre reizen dan voorheen. Maar hij zet nog geregeld koers richting zijn geliefde plekken Noorwegen en Galicië.

Bewondering voor deze avonturier

Het boek De zee, mijn leven leest heerlijk weg. Alle avonturen in Siberië, Kaaphoorn, alle mijmeringen, de mensen die Henk onderweg ontmoet. Het leest alsof je zelf ook mee op reis bent. Dat kunnen we in deze tijd allemaal wel een beetje gebruiken, nietwaar? Door het lezen over alle pieken en ontberingen van deze zeilpionier heb ik bewondering gekregen voor Henk en zijn jongensdroom. Hij heeft het maar mooi geflikt. Dat blijft tijdloos.

Mensen die veel reizen, verliezen ergens onderweg hun ziel. Die ziel zweeft rond, daar boven de ozonlaag, in een tijdloos land, in een tijdloze wereld, in tijdloze gedachten. – uit De zee, mijn leven

Meer boekrecensies

Wil je meer boekrecensies lezen? Ga naar:

• De keuze – Edith Eva Eger
• Focus AAN UIT – Mark Tigchelaar
• Blondjes beleggen beter – Janneke Willemse